‘Als je thuiskomt, ben ik vertrokken.’ Dit waren de laatste woorden van S., de man met wie Matteo B. Bianchi zeven jaar samen was geweest en die op een dag, een paar maanden nadat ze uit elkaar waren gegaan, besloot zichzelf op te hangen in hun appartement.

De pijn waar Bianchi vervolgens doorheen gaat voelt als een labyrint waaruit hij niet kan ontsnappen. Tegelijkertijd, zelfs op zijn donkerste dagen, begint hij aantekeningen te maken. In het begin slechts fragmenten, scherven van een bestaan dat in duizend stukken is gebroken. Maar langzaam groeien de teksten uit tot een verpletterende memoir over overleven in de nasleep van een heftig trauma, het verliezen van een dierbare en het omgaan met gevoelens van spijt, schuld en schaamte.

Bianchi schrijft uiteindelijk het boek dat hij had willen lezen toen hij degene was die achterbleef. Zij die achterblijven is een verbluffend en prachtig geschreven verhaal over hoop en wanhoop, vasthouden en loslaten.